Akademicki Ośrodek Szybowcowy Politechniki Rzeszowskiej
Bezmiechowa, która związana jest z początkami polskiego szybownictwa, określana jest także jako „święta góra szybowników”.
Początki szybownictwa w Bezmiechowej sięgają przełomu lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Wówczas, po odkryciu przez naukowców i studentów Politechniki Lwowskiej występujących tutaj korzystnych warunków (ukształtowanie terenu, prądy termiczne) do wykonywania lotów szybowcowych, utworzone zostało, dzięki staraniom Politechniki Lwowskiej szybowisko, a następnie w 1932 roku powstała znana szkoła szybowcowa, zwana również akademią szybowcową.
Lotnisko szybowcowe w Bezmiechowej usytuowane jest na południowym, odkrytym zboczu szczytu Kamionka (631 m n.p.m.) znajdującego się w Górach Słonnych. Na szczycie znajdują się zabudowania i infrastruktura Akademickiego Ośrodka Szybowcowego Politechniki Rzeszowskiej, ponadto z zielonych, trawiastych miejsc widokowych istnieją możliwości podziwiania rozległej panoramy Bieszczadów.
Z Bezmiechowej wystartowała Wanda Modlibowska, która w dniach 13-14 maja w 1937 roku ustanowiła kobiecy rekord świata w długotrwałości lotu szybowcem, wynoszący 24 godz. i 14 min. W dniu 18 maja 1938 roku z Bezmiechowej wystartował Tadeusz Góra, który na szybowcu pokonał dystans 577,8 km, a za ten wyczyn otrzymał Medal Lilienthala, najwyższe odznaczenie dla szybowników, jako pierwszy na świecie pilot szybowcowy. Tadeusz Góra - generał pilot - jest patronem Akademickiego Ośrodka Szybowcowego Politechniki Rzeszowskiej.
Akademicki Ośrodek Szybowcowy Politechniki Rzeszowskiej, w nawiązaniu do bezmiechowskich tradycji i osiągnięć szybowcowych kontynuuje, wznowioną na przełomie XX i XXI wieku działalność szybowcową w Bezmiechowej.
Szybowiec nad Bezmiechową
widok z Akademickiego Ośrodka Szybowcowego - przelot nad bezmiechowskim szybowiskiem
